Final Accord (1936)

Το Final Accord (1936) ήταν το πρώτο μελόδραμα του Ντέτλεφ Σερκ και έδειξε στιλιστικά τα μεγάλα μελοδράματα που θα έρθουν, για τα οποία έγινε διάσημος βρισκόμενος σε εθελουσία εξορία στις ΗΠΑ. Με καταγωγή από το θέατρο, ο Σερκ είδε την τέταρτη ταινία του ως καθοριστικό ορόσημο στην κινηματογραφική του δουλειά, γιατί σε αυτήν δοκίμασε μορφές έκφρασης χρησιμοποιώντας την οπτική εικόνα με τρόπο που μόνο μια μεσαία ταινία μπορεί να προσφέρει. Ως εκ τούτου, κάτω από τη συμβατική και τετριμμένη επιφάνειά του, η Τελική Συμφωνία είναι υπέρμετρη, ένα σκόπιμο τέχνασμα του σκηνοθέτη για να αποστασιοποιηθεί από τις ναζιστικές αξίες. Στο επίκεντρο του μελοδράματος βρίσκεται η Χάνα Μίλερ, η οποία αναγκάζεται λόγω των εγκληματικών δραστηριοτήτων του συζύγου της να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ και να αφήσει τον γιο της Πίτερ πίσω στη Γερμανία. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, όμως, ανακαλύπτει ότι ο Πίτερ έχει υιοθετηθεί από τον μουσικοσυνθέτη Έριχ Γκάρβενμπεργκ και την δόλια σύζυγό του. Καταφέρνει να πιάσει δουλειά σαν νταντά για το παιδί και παραμείνει αγνώριστη. Όμως, η αλήθεια σύντομα έρχεται στο φως… Η μουσική είναι ένα σημαντικό στοιχείο στυλ στις ταινίες του Σερκ. Πάντα καταλάβαινε το μελόδραμα με την κυριολεκτική έννοια του ως δράμα με μουσική. Αυτό εξηγεί και την εκφραστική χρήση της μουσικής στην παρούσα ταινία. Η Ένατη Συμφωνία του Μπετόβεν, που παίζεται από την ορχήστρα του Γκάρβενμπεργκ, ζητά από τη βαριά άρρωστη Χάνα να έχει το θάρρος να συνεχίσει να ζει. Η μουσική όχι μόνο εντείνει το συναίσθημα, αλλά το συνθέτει. Trailer
LINK1